Lees het verhaal van Sofie
Ik ervaarde de eerste symptomen van OCD rond mijn 24ste. Op dat moment ging ik samenwonen met mijn vriend en wilde ik een proper en net huis. Wat begon met 1 keer per week poetsen ging al snel over naar het dagelijks volledig poetsen van ons huis. Ik begon bezoek te weigeren en vertoonde dwanghandelingen. Mijn leven draaide rond poetsen en het constant ‘net’ houden van ons huis. Het huis, de ramen en de tuin moesten er steeds uitzien alsof er net gepoetst was en daar ging ik heel ver in. Alles wat stof kon maken kwam ons huis niet in: haardroger, gezellige dekentjes, bezoek... Mijn man mocht zich niet omdraaien in bed want dat maakte stof, een bad nemen kon niet want dan moest ik heel de badkamer poetsen, na het strijken moest heel de ruimte gepoetst worden, ik kocht enkel kant en klaar voedsel voor in de oven zodat het vuur niet vuil zou worden ,ik liep de hele dag met een muts rond zodat er geen haar op de grond kon vallen en ging na een tijdje ook slapen met de muts, de auto kwam de garage niet meer uit en indien dit toch gebeurde moest daarna de garage gepoetst worden, rolluiken gingen niet meer omhoog want regen en stof konden de ramen vuil maken,... Op een bepaald moment werd OCD ‘de hoofdrolspeler’ in mijn leven.
Ik kon uren piekeren, bedacht methodes en smoesjes om nog meer te kunnen poetsen. Ik probeerde mijn partner zo veel mogelijk het huis uit te krijgen want ik was de enige die in huis kon en mocht bewegen zonder iets vuil te maken.
Intussen zijn we bijna 6 jaar verder en ben ik sinds juli 2019 ‘uitbehandeld’. Ik neem medicatie en zal dit de rest van mijn leven moeten doen maar daar heb ik geen hinder van. Ik voel, meestal bij stress, moeilijke momenten aankomen en kan ze ook benoemen. Op dit moment weet ik ook wanneer ik moet oppassen om niet in mijn oude gewoontes te hervallen. Ik voel gevaarlijke momenten aankomen en weet hoe ik er moet op inspelen.
Een sloddervos zal ik nooit worden maar het leven is voor mij en mijn omgeving terug ‘normaal’. Ik ben gelukkig getrouwd en heb met een peuter van 2 in huis de gedroomde exposure van elke therapeut rondlopen.
Zoek hulp! Ik had ook nooit gedacht dat ik van mijn extreme dwangklachten zou afgeraken maar wat ik ben blij dat ik de stap naar hulp gezet heb. Geloof in jezelf, toegeven dat er een probleem is is de eerst stap in de goede richting!